จินตนาการของช่างหลวง  บรรจงประดิษประดอยอย่างวิจิตรด้วยเส้นสายลายฉลุ  อันเป็นที่มาของชื่อ พระปรุหนัง  พระเครื่องยอดนิยมของกรุงศรีอยุธยา   กรปรด้วยความศรัทธาอย่างแรงกล้าในพระพุทธศาสนา  ทำให้นึกถึงพุทธประวัติครั้งพระเจ้าพิมพิสาร  ทรงสร้างถวายพระอารามหลวงแห่งแรกของโลก  ในนาม  “เวฬุวัน” ซึ่งถึงแม้มิได้ประดับประดาด้วยเงินทองหรือเพชรพลอยใด ๆ อันเป็นเครื่องหมายของสิ่งสูงค่า  แต่ประกอบด้วยไม้ไผ่ธรรมดาเป็นหลัก  ห่มคลุมด้วยพุ่มพฤกษา  ให้พระพุทธองค์  ทรงประทับนั่ง แลงามสง่าด้วยบุญบารมี

เป็นไปได้ยากยิ่ง  สำหรับงานช่างศิลป อันวิจิตร งดงามเช่นนี้  ซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความสวยงามอ่อนหวาน  ประกอบไปด้วยเส้นโค้งเว้า  กลับมิได้ทำให้เรานึกถึงความงามแบบศิลปแนวนี้ทั่ว ๆ ไป  ที่โดยมากมักจะดึงความรู้สึกให้ข้องเกี่ยวกับเรื่องของกิเลส อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้   แต่... พุทธศิลปของพระปรุหนังกลับสื่อถึงความงดงามทางธรรม โดยไม่มีความงามหรือความรู้สึกทางโลกมาเจือปนแม้แต่น้อย       องค์ประกอบที่มุ่งเน้นพระพุทธเจ้าเป็นใจกลางหลัก  พระพักตร์ยิ้มอย่างอ่อนโยน สื่อถึงความเมตตากรุณาต่อสรรพสัตว์  มีพระโมคคัลลาและพระสารีบุตร ยืนประนมมือ สื่อถึงความศรัทธาและบารมีของพระพุทธองค์  ที่ประทับอันประกอบด้วยสิ่งปลูกสร้างจากธรรมชาติ  เช่นเดียวกับบ้านเรือนของราษฎรทั่ว ๆ ไปในสมัยนั้น  สื่อถึงความใกล้ชิด  และความเป็นที่พึ่งทางใจ.................... พุ่มพฤกษาปกคลุมสื่อถึงความสงบ ร่มเย็นเป็นสุข

กล่าวได้ว่าพระปรุหนังเป็นพระเครื่องที่มีศิลป เรียกขานอย่างนามธรรมว่า  พิสุทธิ์ โดยแท้  ยากที่จะหาพระเครื่องพิมพ์อื่น ๆ เทียบเคียงได้